Wydawca treści Wydawca treści

Ochrona lasu

Wiedza o procesach zachodzących w przyrodzie i kontrola stanu środowiska leśnego pozwalają leśnikom na wczesną diagnozę zagrożeń, mogących wpłynąć negatywnie na stan lasu. Każdego roku podejmują oni działania mające na celu zachowanie trwałości lasu i zwiększenie jego naturalnej odporności na czynniki szkodotwórcze.

OCHRONA LASU

 

 

Najważniejszym zadaniem działu ochrony lasu jest przeciwdziałanie negatywnym procesom zachodzących w ekosystemach leśnych a następnie przygotowanie tych ekosystemów do pozytywnego funkcjonowania w stale zmieniającym się środowisku.

 

Tereny byłego województwa legnickiego, na którym znajdują się lasy Nadleśnictwa Legnica, są zlokalizowane w strefie oddziaływania przemysłu miedziowego. Jego rozwój spowodował wiele  problemów w dziedzinie ochrony środowiska a jednym     z poważniejszych czynników szkodotwórczych są imisje przemysłowe. Dodatkowy problem stanowią szybko rozwijające się w okolicach miasta Prochowice zakłady hodowli drobiu a także rozwój miast.

 

Nadleśnictwo Legnica obejmuje powierzchnię 18679,00 ha ( z czego na grunty leśne zalesione i niezalesione przypada 18186,96 ha). Lasy uszkodzone na skutek działalności przemysłu zajmują powierzchnię 5774,75 ha. W obrębie Legnica jest to 3256,58 ha przy całkowitej powierzchni gruntów leśnych zalesionych i niezalesionych 11188,77 ha  a  w obrębie Prochowice zajmują 2518,17 ha przy powierzchni całkowitej 7490,23 ha.

 

Na stan zdrowotny drzewostanów znajdujących się  w Nadleśnictwie istotny wpływ mają czynniki klimatyczne. Zagrożenia z nich wynikające to między innymi:                                       

 

Uszkodzenia od wiatru- są to uszkodzenia o charakterze mechanicznym jak np. wiatrołomy, pęknięcia strzał, wiatrowały czy obłamywanie gałęzi. Nadleśnictwo stara się zabezpieczać drzewostany przed wystąpieniem tych szkód poprzez:

  • prawidłowe i planowane wykonywanie cięć pielęgnacyjnych

  • przestrzegani zaplanowanych rodzajów rębni i kierunku cięć

  • przy pracach odnowieniowych maksymalnie wykorzystywać samosiewy

  • faworyzowanie gatunków  domieszkowych                                                   

  • ograniczenie mechanicznych uszkodzeń drzew mogących powstać przy ścince lub zrywce

     

W wyniku uszkodzeń drzewostanów przez wichurę z dnia 23.07.2009 r. Nadleśnictwo Legnica musiało pozyskać  330 000 m3 drewna.

 

Śniegołomy- szkody te występują w okresach zimowych I mają charakter uszkodzeń mechanicznych np. łamanie wierzchołków, wywracanie drzew, łamanie gałęzi. Działania zapobiegawcze jakie może stosować Nadleśnictwo to:

  • stosowanie rozrzedzonej więźby przy sadzeniu

  • wykorzystywanie w odnowieniach samosiewów

  • odpowiedni dobór składu gatunkowego drzewostanów

  • odpowiednie i systematyczne prowadzenie zabiegów pielęgnacyjnych

 

szkody od okiści w młodniku brzozowym

 

  

Zakłócenie stosunków wodnych- pod tym terminem rozróżniamy dwa zasadnicze  zagrożenia. Powódź, czyli przejściowe zjawisko hydrologiczne polegające na gwałtownym wezbraniu wód rzecznych co z kolei prowadzi do zatopienia znacznych obszarów lądowych. Największe szkody powstałe podczas tego zjawiska w Nadleśnictwie Legnica miały miejsce podczas powodzi w 1997 roku. Powódź ta objęła swoim zasięgiem około 1100 ha drzewostanów w obrębie Prochowice.

 

Działania zapobiegawcze wykonywane przez Nadleśnictwo:

  • wykorzystywanie lokalnych ekotypów posiadających większą odporność na tego typu czynniki przy pracach odnowieniowych

  •  wykorzystywanie w odnowieniu wartościowych odnowień naturalnych

  • prowadzenie opartej na zasadach małej retencji gospodarki z zakresu melioracji wodnej 

     

    Drewno zalane przez wody Odry w Leśnictwie Zaborów.

 

Drugim poważnym zagrożeniem drzewostanów są susze. Długotrwałe ich występowanie prowadzi do obniżenia poziomu wód gruntowych, zwiększa zagrożenie występowania dużych pożarów lasów a także powoduje osłabienie kondycji całych drzewostanów.

 

Duża powierzchnia drzewostanów znajdujących się w II strefie uszkodzeń powoduje ciągłe zagrożenie ze strony szkodników owadzich:

 

Szkodniki korzeni- tu najważniejszą grupę stanowią pędraki chrabąszczy, jednak szkody przez nie powodowane są problemem lokalnym gdyż ich występowanie ogranicza się do szkółek leśnych, gruntów nieleśnych przeznaczonych do zalesienia oraz upraw na gruntach porolnych. Aby zagrożenie z ich strony nie wzrosło przeprowadza się systematyczne kontrole zapędraczenia gleby na powierzchniach zalesieniowych jak  i  w szkółkach leśnych.

Szkody powodowane przez pędraki chrabąszcza majowego zawierają się w przedziale od 2,00 do 16,00 ha rocznie. Tak znaczny rozmiar szkód wymusił na nadleśnictwie zmianę sposobu odnowienia upraw (preferowanie siewu) zmianę składu gatunkowego upraw na bardziej odporne oraz modyfikację pielęgnacji upraw. W latach 2015 - 2017 prowadzone były zabiegi lotnicze i naziemne ograniczania liczebności imago chrabąszcza majowego przy użyciu środków ochrony roślin.

Powierzchnie  na których zwalczano chrabąszcze w roku:

2015 na pow.   502,22 ha,

2016 na pow. 1256,56 ha,

2017 na pow. 1256,56 ha.

 

 

 

Szkodniki upraw i młodników- szeliniak sosnowiec (zdj. obok) jest najgroźniejszym występującym na terenie Nadleśnictwa szkodnikiem upraw. Jest to polifag który żeruje najchętniej na sadzonkach sosny ale może też zaatakować sadzonki świerka, modrzewia, jodly i daglezji. Do walki z tym owadem stosuje się pułapki feromonowe, wałki i doły chwytne a także przeprowadza się kontrole stopnia uszkodzenia sadzonek.

 

Zabiegi profilaktyczne przeciwdziałające szkodom powodowanym przez szkodniki upraw:

  • oczyszczanie powierzchni zrębowych z odpadów

  • odnawianie zrębów wiosną następnego roku po ścince

     

 

Szkodniki pierwotne : do owadów występujących w Nadleśnictwie należą m. innymi : brudnica mniszka, strzygonia choinówka, poproch cetyniak oraz zwójka zieloneczka. Za pomocą jesiennych poszukiwań szkodnikow sosny, kontroli pułapek feromonowych, obserwacji  w czasie transektu oraz metody wazonowej monitoruje się coroczny stopień zagrożenia przez te szkodniki. W przypadku masowego pojawienia się owadów Nadleśnictwo stosuje zabiegi zwalczające z użyciem odpowiednich środków biologicznych. W ten sposób  w latach 1997- 2017 zwalczano zwójkę zieloneczkę przy użyciu środków lotniczych na powierzchni:

  • 445 ha w 1997 r.

  • 108 ha w 1998 r.

  • 221 ha w 1999 r.

  • 544 ha w 2000 r.

  • 223 ha w 2005 r.

  • 559 ha w 2010 r.

  • 530 ha w 2017 r.

     

 

Tacka opadowa do oceny skuteczności zabiegu.

 

 

 

Kuprówka rudnica

 

 

Szkodniki wtórne- drzewostany prześwietlone, osłabione na skutek suszy oraz emisji zanieczyszczeń są najbardziej narażone na atak ze strony szkodników wtórnych: cetyńców, korników a także przypłaszczka granatka. Te owady żerują zazwyczaj w drzewostanach sosnowych. Gatunki liściaste z kolei są narażone na szkody ze strony ogłodka i opiętków . Monitorowanie tych owadów odbywa się za pomocą pułapek klasycznych i feromonowych. Podstawową formą walki ze szkodnikami wtórnymi jest szybka lokalizacja drzew zasiedlonych następnie ich wycinka i jak najszybszy wywóz  z lasu.

 

 

 

Pułapka klasyczna na cetyńca

 

OCHRONA P.POŻ

 

Ochrona przeciwpożarowa jest jedną z form ochrony lasu. Ma ona na celu zapobiegać występowaniu pożarów a w razie ich wystąpienia jej celem jest jak najszybsze ich zlokalizowanie, ugaszenie i zabezpieczenie pożarzyska.

 

Wszystkie lasy wchodzące w skład Nadleśnictwa Legnica zaliczone są do I kategorii zagrożenia pożarowego. Wpływ na taki stan rzeczy mają następujące czynniki:

  • bliskość dużych ośrodków miejskich

  • gęsta sieć ośrodków wiejskich

  • skład gatunkowy drzewostanów, w którym dominują gatunki  iglaste

  • rodzaj pokrywy glebowej, w drzewostanach starszych klas wieku występuje intensywny rozwój pokrywy gleby, spowodowany silnym nasłonecznieniem dna lasu wynikłym  z przerzedzenia drzewostanów

  • sieć szlaków komunikacyjnych, np. autostrada A4, droga nr S 3 Legnica-Lubin, droga nr 94 Środa  Śląska- Legnica

  • turystyczna atrakcyjność terenu

     

 

Zagrożenie pożarowe w lasach kształtują również warunki meteorologiczne: prędkość wiatru, wilgotność powietrza i ściółki. Analiza ilości pożarów w poszczególnych miesiącach w ciągu ostatnich lat pozwala stwierdzić że największe zagrożenie pożarowe przypada na okres wiosenny: marzec-czerwiec. Wynika to z nagromadzenia dużej ilości materiału łatwopalnego ( wyschnięte runo i posusz). Niebezpiecznym zjawiskiem jest również przypadające na ten okres wypalanie gruntów przylegających do lasów Nadleśnictwa.

 

 

Środki ochrony przeciwpożarowe jakimi dysponuje Nadleśnictwo:

  • bazę sprzętu przeciwpożarowego,

  • punkty czerpania wody, dwa znajdują się w obrębie Prochowice a jeden w obrębie Legnica

  • sieć dojazdów pożarowych i dróg dojazdowych,

  • punkt  alarmowo dyspozycyjny nadleśnictwa (PAD),

  • system obserwacyjny w skład, którego wchodzą dwie wieże obserwacyjne, w Zimnej Wodzie oraz Szczytnikach, wspomagane przez wieże z sąsiednich Nadleśnictw,

  • samochód terenowy  patrolowo-gaśniczy, 

 

Samolot gaśniczy w akcji.

 

 


Polecane artykuły Polecane artykuły

Powrót

Hodowla lasu

Hodowla lasu

Podstawowym zadaniem hodowli lasu jest zachowanie i wzbogacanie lasów istniejących (odnawianie) oraz tworzenie nowych (zalesianie), z respektowaniem warunków przyrodniczych i procesów naturalnych. Hodowla lasu obejmuje zbiór i przechowywanie nasion drzew, produkcję sadzonek na szkółkach, zakładanie oraz pielęgnację i ochronę upraw leśnych oraz drzewostanów.

Hodowla lasu korzysta z dorobku nauk przyrodniczych, m.in. klimatologii, gleboznawstwa, botaniki czy fizjologii roślin. W pracach hodowlanych leśnicy dążą do dostosowania składu gatunkowego lasu do siedliska. Dzięki temu las jest bardziej odporny na zagrożenia.

Las, jeśli nie powstał w sposób naturalny, jest sadzony przez leśników. Sadzonki hoduje się w szkółkach. Uprawy są poddawane zabiegom pielęgnacyjnym i ochronnym. Mają one stworzyć optymalne warunki wzrostu dla drzew najbardziej pożądanych w składzie gatunkowym rosnącego drzewostanu. Ostatnim elementem hodowli jest wycinka drzew dojrzałych, tak aby możliwe było odnowienie lasu, w sposób optymalny dla wymagań rosnących gatunków drzew.

Przeczytaj więcej na stronie lasy.gov.pl.

Nasze nadleśnictwo bierze udział w programie zwiększania lesistości kraju poprzez pomoc w sporządzaniu planów zalesieniowych dla prywatnych właścicieli gruntów rolnych – z każdym rokiem zalesiają oni coraz większe tereny.

W Nadleśnictwie Legnica odnowienia obejmują rocznie ok. 220 ha

Odnowienia możemy podzielić na odnowienia sztuczne, czyli sadzenie sadzonek lub wysiewanie nasion przez człowieka, oraz odnowienia naturalne, czyli zjawisko samoistnego powstania młodego pokolenia drzew pod okapem drzewostanu lub w jego sąsiedztwie. Odnowienia naturalne w lasach zagospodarowanych nie przebiegają zazwyczaj żywiołowo, lecz są kierowane przez człowieka. Prace polegają na spulchnieniu gleby pod okapem drzewostanu w roku, w którym spodziewany jest duży urodzaj nasion, oraz rozluźnieniu drzew, tak by do dna lasu dochodziła odpowiednia ilość światła.

W Nadleśnictwie odnowienia obejmują rocznie ok. 220 ha

Corocznie Nadleśnictwo Legnica pielęgnuje ok. 550 ha gleby w uprawach leśnych. Polega to na wykaszaniu chwastów wśród drzewek. Równocześnie wykonuje się cięcia pielęgnacyjne, które w zależności od wieku drzewostanu mają inny charakter i noszą inną nazwę: czyszczenia wczesne w okresie uprawy, czyszczenia późne w okresie młodnika, trzebieże wczesne w okresie dojrzewania drzewostanu oraz trzebieże późne w okresie dojrzałości drzewostanu.

Czyszczenia wczesne wykonujemy corocznie na obszarze ok. 200 ha, czyszczenia późne – na 230 ha, trzebieże wczesne – na 140 ha, a trzebieże późne – na ok. 800 ha.

Na siedliskach żyznych, zalesionych przed laty głównie sosną, wprowadzamy obecnie pod osłoną istniejącego drzewostanu dąb i buk.

Zasady hodowli lasu

Nasiennictwo i selekcja

Wyłączone drzewostany nasienne (WDN) są to drzewostany dojrzałe których najważniejszą cechą jest wysoka jakość fenotypowa oraz zdolność do bogatego obradzania nasion. WDN wybierany jest spośród gospodarczych drzewostanów nasiennych. Jest on wyłączony od wyrębu a jego głównym zadaniem jest intensywna produkcja nasion. Każdy WDN zostaje wpisany do "Krajowego rejestru WDN".


Wyłączony drzewostan nasienny (WDN) -  dąb bezszypułkowy

 

W nadleśnictwie funkcjonuje jeden wyłączony drzewostan nasienny (WDN)  Db.b w obrębie leśnym Legnica oddział 315 d, o powierzchni 6,11 ha.

 

Nadleśnictwo Legnica dysponuje jednym wyłączonym drzewostanem nasiennym. Zlokalizowany jest on w leśnictwie Karczewiska w Obrębie Legnica. Początkowo drzewostan był jednolitym kompleksem jednak wskutek wystąpienia różnic w gatunku panującym został on podzielony na część:

- północną, zajmuje ona 6,11 ha a gat. najczęściej tam występującym jest Db.b.

- południową, zajmuje ona 4,89 ha a gat. najczęściej tam występującym jest Db.s

 

 
Gospodarcze drzewostany nasienne (GDN) są to drzewostany o korzystnych cechach oraz wyróżniających się swoją jakością hodowlaną. Użytkowanie rębne odbywa się w latach dobrego lub przynajmniej średniego urodzaju nasion danego gatunku. W miarę usuwania tych drzewostanów wybierane są nowe o podobnych cechach i funkcjach. Ewidencja GDN odbywa się w Nadleśnictwach i Regionalnych Dyrekcjach LP.Nadleśnictwo Legnica posiada wytypowane 43 gospodarcze drzewostany nasienne o łącznej powierzchni 280,02 ha.

1 - So - 25 drzewostanów o pow. 169,98 ha

2 - Db - 14 drzewostanów o pow. 90,65 ha

3 - Ol - 2 drzewostany o pow. 8,06 ha

4 - Brz - jeden drzewostan o pow. 2,41 ha

 

Uprawy pochodne - najczęściej tworzy je potomstwo generatywne utworzonej w LP selekcyjnej bazy nasiennej. W zależności od lokalizacji i wielkości uprawy pochodne zakładane są:

- w blokach

- jako uprawy rozproszone

- uprawy po drzewostanach

Maksymalne wykorzystanie wyników prowadzonej selekcji jest możliwe dzięki:

- ograniczenie udziału pyłku z zewnątrz w tworzeniu kolejnych generacji

- uprawy pochodne powinny reprezentować wyższe zróżnicowanie genetyczne

W Nadleśnictwie Legnica zostały założone uprawy pochodne So, Md i Db.b:

Drzewa mateczne - dla gatunków rodzimych drzewa mateczne są wybierane tylko w WDN i GDN.     Aby drzewo mogło być uznane za mateczne powinno spełniać następujące warunki:

- w porównaniu z otaczającym drzewostanem powinno dominować po względem grubości i wysokości

- powinno mieć odpowiedni wiek dla danego gatunku

- obradzanie nasion drzewa powinno być częste i obfite

- strzała prosta i oczyszczona, drewno posiada odpowiednie właściwości techniczne

- powinno charakteryzować się dużym przyrostem pędów

- posiadać cienkie gałęzie, wyrastające ze strzały pod kątem zbliżonym do prostego

- posiadać wąską, długą i regularną koronę

Nadleśnictwo Legnica posiada na swoim terenie 12 drzew matecznych.

Dziewięć drzew należy do gatunku czereśni ptasiej z czego jedna znajduje sie w leśnictwie Jaroszówka a osiem w leśnictwie Lubiatów oraz 3 drzewa olszy czarnej w leśnictwie Jaroszówka.

Źródła nasion - są to grupy drzew z których pozyskiwany jest materiał sadzeniowy. Nadleśnictwo posiada 11 takich źródeł o łącznej liczbie drzew, z których pozyskuje sie nasiona, 1270szt.

  • Gb - 200 szt.

  • Js - 200 szt.

  • Jw - 240 szt.

  • Kl - 70 szt.

  • Lp-450 szt.

 

SZKÓŁKI LEŚNE

 Szkółkarstwo leśne jest to istotny dział hodowli lasu który zajmuje się produkcją materiału sadzeniowego. Szkółki leśne produkują materiał sadzeniowy dla gospodarstw leśnych.

 

Produkcja materiału sadzeniowego w szkółce leśnej w Miłogostowicach

Szkółka leśna w Miłogostowicach posiad łączną powierzchnię 6,11 ha i składa się z:

- szkółka polowa - produkcja z odkrytym systemem korzeniowym o powierzchni 3,11 ha,

- szkółka kontenerowa - produkcja z zakrytym systemem korzeniowym o powierzchni 3,00 ha.

Szkółka kontenerowa ma na swoim wyposażeniu sześć tuneli foliowych do hodowli sadzonek, każdy o powierzchni 0,068 ha – łączna powierzchnia – 0,408 ha.

Po pierwszym etapie hodowli w tunelach foliowych, sadzonki przewożone są na cztery pola hodowlane -  dwa o powierzchni 0,2875 ha i dwa o powierzchni 0,3 ha. Łączna powierzchnia pół hodowlanych to  1,175 ha. Każde pole wyposażone jest w rampę deszczującą, która służy jednocześnie do nawożenia oraz oprysków.

Tak zaprojektowane zaplecze w postaci tuneli foliowych i pól hodowlanych może pozwolić na hodowlę  ponad 5 mln szt. sadzonek sosny zwyczajnej. Jeśli chodzi o inne gatunki, ich ilość jest uzależniona od rodzaju kontenerów, w jakich będą hodowane oraz proporcji w wielkości produkcji dla poszczególnych gatunków.

Szkółka jest wyposażona również  w halę produkcyjną, w której znajduje się linia produkcyjna do siewu nasion i szkółkowania sadzonek wyprodukowanych w systemie kontenerowym. Linia składa się z mieszalnika i zasobnika substratu, modułu napełniania kontenerów substratem, siewnika precyzyjnego, stacji roboczej do szkółkowania sadzonek, modułu do zasypywania perlitem, modułu nawilżającego oraz myjki ciśnieniowej do kontenerów i modułu oczyszczania wody. W zależności od rodzaju kaset, w które będą wysiewane nasiona, wydajność linii produkcyjnej może wynieść maksymalnie 24 kontenery na minutę. Następnie kontenery przewożone są wózkami widłowymi do tuneli foliowych, gdzie siewki wzrastają w kontrolowanych warunkach przez 3 – 4 tygodnie i są przewożone na pola hodowlane.  Kontenery umieszczane są na paletach służących do hodowli i transportu sadzonek. Dzięki specjalnej konstrukcji palet, nie ma potrzeby wyposażania szkółki w dodatkowe stelaże transportowe.

Szkółka posiada również zaplecze magazynowe. Dostępna jest obszerna chłodnia o powierzchni całkowitej 724,5 m², w której część wyprodukowanych sadzonek będzie mogła być przechowywana zimą. Obok hali produkcyjnej znajdują się również dwie chłodnie do przechowywania nasion.

Budynek socjalny składa się z biura szkółki, pomieszczeń socjalnych i gospodarczych, laboratorium i dużej sali edukacyjnej wyposażonej w sprzęt multimedialny, w której będą prowadzone zajęcia dla zorganizowanych grup.

Dzięki takiej organizacji szkółka leśna będzie spełniała funkcję zarówno produkcyjną, jak i edukacyjną.