Wydawca treści
Nordic walking
Nordic walking to prawdziwy fenomen, jeden z najpopularniejszych sportów w Polsce i Europie, młodszy niż większość osób go uprawiających.
Za praojców nordic walkingu można uznać fińskich narciarzy, którzy w latach 30. XX w. włączyli spacery z kijkami narciarskimi do swojego letniego treningowego. Ale historia sportu, którą znamy dziś, jest o wiele krótsza.
Tak się zaczęło
W 1988 r. Amerykanin Tom Rutlin nieco przerobił zwykłe zjazdowe kijki narciarskie i zaczął promować marsz z nimi, jako oddzielną formę aktywności: exerstrider. Prawie w tym samym czasie Fin Marko Kantaneva wręczył podczas letnich przygotowań kijki narciarskie swoim uczniom trenującym biegi narciarskie. Na podstawie obserwacji młodych zawodników oraz badań przeprowadzonych później w Finnish Sports Institute w Vierumäki, Kantaneva napisał pracę magisterską poświęconą sauvakävely, czyli „chodzeniu z kijami". Nazwa nordic walking powstała 1997 r., kiedy fińska firma Exel postanowiła wykorzystać pomysł Kantanevy i wypuściła na rynek pierwsze kije specjalnie zaprojektowane do chodzenia. Tak rozpoczęła się ekspansja jednej z najszybciej zdobywających popularność form aktywności.
Nordic walking był skazany na sukces. Jest idealną dyscypliną w czasach, kiedy tak popularny jest trend active ageing, czyli aktywności osób starszych. Ci, którzy nie czują się na siłach, żeby biegać, jeździć na rowerze czy pływać, zawsze mogą chwycić za kije – bo to zbawienie, dla osób, mających problem nawet ze zwykłym poruszaniem się. Z tego powodu do nordic walkingu przylgnęła nawet opinia trochę niepoważnego „sportu dla emerytów". To błąd. W Skandynawii uprawiają go dosłownie wszyscy, a w Findlandii został nawet włączony do programu wychowania fizycznego w szkołach. Pamiętajmy, nordic walking powstał jako element treningu narciarzy biegowych. Kto widział zdjęcie Norweżki Marit Bjoergen, wie, że ten sport uprawiają twardziele. Nordic walking wykorzystuje oczywiście w swoich treningach także Justyna Kowalczyk.
O co w tym chodzi?
Po co nam w ogóle potrzebne te kije? Czym różni się to od normalnego spaceru? Okazuje się, że podczas zwykłego marszu wykorzystujemy zaledwie 40 proc. naszych mięśni. Ruchy wykonywane podczas marszu z kijami angażują prawie 90 proc. mięśni. A więc nordic walking dużo intensywniej wzmacnia nasze ciało. Przy tym, dzięki kijkom, działają na nie mniejsze obciążenia. Taka aktywność jest więc bezpieczniejsza dla osób otyłych lub z problemami ze stawami kolanowymi. Kijki wymuszają też bardziej wyprostowana sylwetkę i poprawiają stabilność na nierównym terenie.
Uprawianie tego sportu przez godzinę pozwala spalić 400-700 kalorii, czyli o 20-40 proc. więcej niż podczas zwykłego spaceru. Mocniej pracują także płuca – o 20-60 proc. niż w czasie marszu.
Takie efekty osiągniemy oczywiście tylko wtedy, jeśli będziemy stosować odpowiednią technikę marszu. Najpierw zakładamy na ręce paski kijków, tak, by nie były zbyt luźne. Później swobodnie opuszczamy ręce wzdłuż tułowia i ciągniemy kije. Marsz zaczynamy naturalnie, wahadłowo poruszając rękami. Kiedy ramię jest w górze, chwytamy rękojeść kija i cofamy ramię wywierając delikatny nacisk. Kiedy ramię będzie na wysokości biodra, puszczamy rękojeść i znów unosimy ramię, ciągnąc kij. Kiedy wypadniemy z rytmu najlepiej wznowić marsz od ciągnięcia kijów. Kiedy nie jesteśmy pewni swojej techniki, powinniśmy poprosić o konsultacje trenera. To niewielki wydatek, dzięki któremu nasz wysiłek będzie efektywny.
Zapraszamy do lasu
Las jest wydaje się naturalnym środowiskiem dla uprawiania nordic walking. Miękkie leśne ścieżki amortyzują wstrząsy, dzięki czemu spacer po nich jest mniej obciążający stawy niż po chodniku czy asfalcie. Zaletą jest także ich nierówność – dzięki temu nasze mięśnie i stawy pracują w większym zakresie. No i to czyste leśne powietrze…
Nie dziwi więc, że, szczególnie w czasie wakacji, w niektórych lasach można spotkać więcej osób spacerujących z kijami niż bez. Leśnicy już dawno zauważyli, że, stawiając na nordic walking, przyciągną do lasów więcej turystów, więc tworzą kolejne ścieżki do uprawiania tego sportu oraz organizują imprezy dla jego miłośników. Dziś trudniej znaleźć nadleśnictwo, gdzie nie ma specjalnej trasy, niż takie, gdzie one są. Wiele, jeśli nie większość, oznakowana jest tablicami zgodnymi z ogólnoeuropejskimi standardami nordic walking. Na tablicach znajdują się mapy oraz wskazówki dotyczące techniki, doboru sprzętu i walorów zdrowotnych tego sportu. Informacje na temat tras i planowanych imprez można znaleźć na stronach internetowych Lasów Państwowych, regionalnych dyrekcji, nadleśnictw oraz w serwisie Czaswlas.pl.
Najnowsze aktualności
Polecane artykuły
Hodowla lasu
Hodowla lasu
Podstawowym zadaniem hodowli lasu jest zachowanie i wzbogacanie lasów istniejących (odnawianie) oraz tworzenie nowych (zalesianie), z respektowaniem warunków przyrodniczych i procesów naturalnych. Hodowla lasu obejmuje zbiór i przechowywanie nasion drzew, produkcję sadzonek na szkółkach, zakładanie oraz pielęgnację i ochronę upraw leśnych oraz drzewostanów.
Hodowla lasu korzysta z dorobku nauk przyrodniczych, m.in. klimatologii, gleboznawstwa, botaniki czy fizjologii roślin. W pracach hodowlanych leśnicy dążą do dostosowania składu gatunkowego lasu do siedliska. Dzięki temu las jest bardziej odporny na zagrożenia.
Las, jeśli nie powstał w sposób naturalny, jest sadzony przez leśników. Sadzonki hoduje się w szkółkach. Uprawy są poddawane zabiegom pielęgnacyjnym i ochronnym. Mają one stworzyć optymalne warunki wzrostu dla drzew najbardziej pożądanych w składzie gatunkowym rosnącego drzewostanu. Ostatnim elementem hodowli jest wycinka drzew dojrzałych, tak aby możliwe było odnowienie lasu, w sposób optymalny dla wymagań rosnących gatunków drzew.
Przeczytaj więcej na stronie lasy.gov.pl.
Nasze nadleśnictwo bierze udział w programie zwiększania lesistości kraju poprzez pomoc w sporządzaniu planów zalesieniowych dla prywatnych właścicieli gruntów rolnych – z każdym rokiem zalesiają oni coraz większe tereny.
W Nadleśnictwie Legnica odnowienia obejmują rocznie ok. 220 ha
Odnowienia możemy podzielić na odnowienia sztuczne, czyli sadzenie sadzonek lub wysiewanie nasion przez człowieka, oraz odnowienia naturalne, czyli zjawisko samoistnego powstania młodego pokolenia drzew pod okapem drzewostanu lub w jego sąsiedztwie. Odnowienia naturalne w lasach zagospodarowanych nie przebiegają zazwyczaj żywiołowo, lecz są kierowane przez człowieka. Prace polegają na spulchnieniu gleby pod okapem drzewostanu w roku, w którym spodziewany jest duży urodzaj nasion, oraz rozluźnieniu drzew, tak by do dna lasu dochodziła odpowiednia ilość światła.W Nadleśnictwie odnowienia obejmują rocznie ok. 220 ha
Corocznie Nadleśnictwo Legnica pielęgnuje ok. 550 ha gleby w uprawach leśnych. Polega to na wykaszaniu chwastów wśród drzewek. Równocześnie wykonuje się cięcia pielęgnacyjne, które w zależności od wieku drzewostanu mają inny charakter i noszą inną nazwę: czyszczenia wczesne w okresie uprawy, czyszczenia późne w okresie młodnika, trzebieże wczesne w okresie dojrzewania drzewostanu oraz trzebieże późne w okresie dojrzałości drzewostanu.
Czyszczenia wczesne wykonujemy corocznie na obszarze ok. 200 ha, czyszczenia późne – na 230 ha, trzebieże wczesne – na 140 ha, a trzebieże późne – na ok. 800 ha.
Na siedliskach żyznych, zalesionych przed laty głównie sosną, wprowadzamy obecnie pod osłoną istniejącego drzewostanu dąb i buk.
Nasiennictwo i selekcja
Wyłączone drzewostany nasienne (WDN) są to drzewostany dojrzałe których najważniejszą cechą jest wysoka jakość fenotypowa oraz zdolność do bogatego obradzania nasion. WDN wybierany jest spośród gospodarczych drzewostanów nasiennych. Jest on wyłączony od wyrębu a jego głównym zadaniem jest intensywna produkcja nasion. Każdy WDN zostaje wpisany do "Krajowego rejestru WDN".
Wyłączony drzewostan nasienny (WDN) - dąb bezszypułkowy
W nadleśnictwie funkcjonuje jeden wyłączony drzewostan nasienny (WDN) Db.b w obrębie leśnym Legnica oddział 315 d, o powierzchni 6,11 ha.
Nadleśnictwo Legnica dysponuje jednym wyłączonym drzewostanem nasiennym. Zlokalizowany jest on w leśnictwie Karczewiska w Obrębie Legnica. Początkowo drzewostan był jednolitym kompleksem jednak wskutek wystąpienia różnic w gatunku panującym został on podzielony na część:
- północną, zajmuje ona 6,11 ha a gat. najczęściej tam występującym jest Db.b.
- południową, zajmuje ona 4,89 ha a gat. najczęściej tam występującym jest Db.s
Gospodarcze drzewostany nasienne (GDN) są to drzewostany o korzystnych cechach oraz wyróżniających się swoją jakością hodowlaną. Użytkowanie rębne odbywa się w latach dobrego lub przynajmniej średniego urodzaju nasion danego gatunku. W miarę usuwania tych drzewostanów wybierane są nowe o podobnych cechach i funkcjach. Ewidencja GDN odbywa się w Nadleśnictwach i Regionalnych Dyrekcjach LP.Nadleśnictwo Legnica posiada wytypowane 43 gospodarcze drzewostany nasienne o łącznej powierzchni 280,02 ha.
1 - So - 25 drzewostanów o pow. 169,98 ha
2 - Db - 14 drzewostanów o pow. 90,65 ha
3 - Ol - 2 drzewostany o pow. 8,06 ha
4 - Brz - jeden drzewostan o pow. 2,41 ha
Uprawy pochodne - najczęściej tworzy je potomstwo generatywne utworzonej w LP selekcyjnej bazy nasiennej. W zależności od lokalizacji i wielkości uprawy pochodne zakładane są:
- w blokach
- jako uprawy rozproszone
- uprawy po drzewostanach
Maksymalne wykorzystanie wyników prowadzonej selekcji jest możliwe dzięki:
- ograniczenie udziału pyłku z zewnątrz w tworzeniu kolejnych generacji
- uprawy pochodne powinny reprezentować wyższe zróżnicowanie genetyczne
W Nadleśnictwie Legnica zostały założone uprawy pochodne So, Md i Db.b:
Drzewa mateczne - dla gatunków rodzimych drzewa mateczne są wybierane tylko w WDN i GDN. Aby drzewo mogło być uznane za mateczne powinno spełniać następujące warunki:
- w porównaniu z otaczającym drzewostanem powinno dominować po względem grubości i wysokości
- powinno mieć odpowiedni wiek dla danego gatunku
- obradzanie nasion drzewa powinno być częste i obfite
- strzała prosta i oczyszczona, drewno posiada odpowiednie właściwości techniczne
- powinno charakteryzować się dużym przyrostem pędów
- posiadać cienkie gałęzie, wyrastające ze strzały pod kątem zbliżonym do prostego
- posiadać wąską, długą i regularną koronę
Dziewięć drzew należy do gatunku czereśni ptasiej z czego jedna znajduje sie w leśnictwie Jaroszówka a osiem w leśnictwie Lubiatów oraz 3 drzewa olszy czarnej w leśnictwie Jaroszówka.
Źródła nasion - są to grupy drzew z których pozyskiwany jest materiał sadzeniowy. Nadleśnictwo posiada 11 takich źródeł o łącznej liczbie drzew, z których pozyskuje sie nasiona, 1270szt.
-
Gb - 200 szt.
-
Js - 200 szt.
-
Jw - 240 szt.
-
Kl - 70 szt.
-
Lp-450 szt.
SZKÓŁKI LEŚNE
Szkółkarstwo leśne jest to istotny dział hodowli lasu który zajmuje się produkcją materiału sadzeniowego. Szkółki leśne produkują materiał sadzeniowy dla gospodarstw leśnych.
Produkcja materiału sadzeniowego w szkółce leśnej w Miłogostowicach
Szkółka leśna w Miłogostowicach posiad łączną powierzchnię 6,11 ha i składa się z:
- szkółka polowa - produkcja z odkrytym systemem korzeniowym o powierzchni 3,11 ha,
- szkółka kontenerowa - produkcja z zakrytym systemem korzeniowym o powierzchni 3,00 ha.
Szkółka kontenerowa ma na swoim wyposażeniu sześć tuneli foliowych do hodowli sadzonek, każdy o powierzchni 0,068 ha – łączna powierzchnia – 0,408 ha.
Po pierwszym etapie hodowli w tunelach foliowych, sadzonki przewożone są na cztery pola hodowlane - dwa o powierzchni 0,2875 ha i dwa o powierzchni 0,3 ha. Łączna powierzchnia pół hodowlanych to 1,175 ha. Każde pole wyposażone jest w rampę deszczującą, która służy jednocześnie do nawożenia oraz oprysków.
Tak zaprojektowane zaplecze w postaci tuneli foliowych i pól hodowlanych może pozwolić na hodowlę ponad 5 mln szt. sadzonek sosny zwyczajnej. Jeśli chodzi o inne gatunki, ich ilość jest uzależniona od rodzaju kontenerów, w jakich będą hodowane oraz proporcji w wielkości produkcji dla poszczególnych gatunków.
Szkółka jest wyposażona również w halę produkcyjną, w której znajduje się linia produkcyjna do siewu nasion i szkółkowania sadzonek wyprodukowanych w systemie kontenerowym. Linia składa się z mieszalnika i zasobnika substratu, modułu napełniania kontenerów substratem, siewnika precyzyjnego, stacji roboczej do szkółkowania sadzonek, modułu do zasypywania perlitem, modułu nawilżającego oraz myjki ciśnieniowej do kontenerów i modułu oczyszczania wody. W zależności od rodzaju kaset, w które będą wysiewane nasiona, wydajność linii produkcyjnej może wynieść maksymalnie 24 kontenery na minutę. Następnie kontenery przewożone są wózkami widłowymi do tuneli foliowych, gdzie siewki wzrastają w kontrolowanych warunkach przez 3 – 4 tygodnie i są przewożone na pola hodowlane. Kontenery umieszczane są na paletach służących do hodowli i transportu sadzonek. Dzięki specjalnej konstrukcji palet, nie ma potrzeby wyposażania szkółki w dodatkowe stelaże transportowe.
Szkółka posiada również zaplecze magazynowe. Dostępna jest obszerna chłodnia o powierzchni całkowitej 724,5 m², w której część wyprodukowanych sadzonek będzie mogła być przechowywana zimą. Obok hali produkcyjnej znajdują się również dwie chłodnie do przechowywania nasion.
Budynek socjalny składa się z biura szkółki, pomieszczeń socjalnych i gospodarczych, laboratorium i dużej sali edukacyjnej wyposażonej w sprzęt multimedialny, w której będą prowadzone zajęcia dla zorganizowanych grup.
Dzięki takiej organizacji szkółka leśna będzie spełniała funkcję zarówno produkcyjną, jak i edukacyjną.